Eibarko euskara hiztegia
ua-uau
1.
(au-au, uau-uau, guau-guau, gua-guau).
iz.
(TE).
Perro,
can,
chucho.
Ume berbetan, "txakurra"
Guazen hamendik, au-au dator eta. / Vámonos de aquí que viene el perro. /
Ua-uauk zer egitten dau? /
Eta zu zer zara? animalixia?... txakurra!, ua-uau!. /
Ez egizu egin negarrik, bestela guau-guau etorriko da eta.
Ik.
pitxitxi,
txitxi.
2.
(uo-uo, ua-uo, guau-guau, au-au).
onomat.
(ETNO).
Ladrido de perro,
onomatopeya,
¡guau,
guau!.
Txakurran zaunkia.
Hor dabil gure txakurra "ua-uau", pasatzen dan edozeiñeri. /
Nere biharrak, Itxurrizarretik ur freskua eruan etxera eta oilluak gobernau. Eta gu han geratzen giñan, kromuekin, eta illunduta etxera! billurtuta; Jesus! eta amari: -"Ai ama, ez dot ekarri ura, billurtu eitten naiz da...", eta -"Aber ze esaten daben, aittai esan". Eta orduan, Iñarrian euken txakur bat, "Nabarro", eta batzuetan, zeoze ez nebanian eiñ, -"Nabarrora eruan bihar zaittut!", atia itxi eta kanpuan, oo...! Eta mutillak, nere anaiak, ba "ua-uau-ua-uau-ua-uo!": ha zan purgatorixua!, nere estuasuna eta nere negarrak...! aittan bihotza be bigundu eben: nere fabore nere aittak.